Vergeet niet te zien wat wél goed gaat bij hoogbegaafdheid

Veerle De Leeneer van de Kiemstee, schreef voor ons dit artikel:

Sinds januari weet ik dat ik een nieuwsbrief voor ouders moet schrijven. Ik had mij zo voorgenomen niet in dezelfde valkuil te trappen als vroeger. Namelijk uitstellen en marchanderen met mezelf: “Ik heb morgen nog”, “Desnoods doe ik een nachtje door”, “Misschien kan ik nog een beroep doen op een hulplijn (vriendinnen die sterk zijn in schrijven / uit hun duim zuigen)” … Jammer genoeg hebben we in januari heel, veel goede voornemens.

Ik wil jullie ook nog meedelen dat ‘iets schrijven’ nooit mijn sterkste kant geweest is. Problemen met spelling, maar ook het moeilijk kunnen verwoorden wat ik zie in mijn hoofd en voel in mijn lichaam. Het niet op papier kunnen krijgen. Heel veel ideeën die klaar zitten, maar ze net niet kunnen grijpen.

Terwijl ik voor mijn pc zit, word ik terug gekatapulteerd naar vroeger, toen het gevreesde woord “opstel” viel in de les Nederlands, om dan in het secundair vervangen te worden door “verhandeling”. Met een inleiding, argumentatie en conclusie. Ik krijg er nog ….neigingen van. Toen je die opdracht kreeg en er daarbij er nog eens aan herinnerd werd dat wat je geleerd had bij zins- en woordontleding hierbij goed van pas kon komen. Jammer genoeg waren dat ook niet mijn favoriete onderdelen tijdens de les Nederlands.

Toen mijn kinderen nog in de lagere school zaten en huistaken/lessen hadden over deze onderwerpen, zag ik het soms nog altijd niet. Ik ontdekte dat onderwerp en persoonsvorm nog altijd moesten gezocht worden, maar opeens was de rest van de zin het gezegde (wat vroeger – als ik het mij goed herinner- toch nog iets anders was). Ik probeerde hen echt te helpen bij het invullen van online oefeningen. Ik denk bijvoorbeeld aan Bingel en daarbij die klok die aan het aftellen was en dan niet meer kunnen nadenken omdat je ogen altijd naar die bewegende cijfertjes gingen (gelukkig hebben ze deze op vraag uitgezet). Onlangs nog bij mijn dochter: ‘Bookwidgets’ voor het vak Engels. We keken het samen nog eens na. Het zag er echt goed uit (dat deed ik vroeger ook altijd al: verschillende schrijfwijzen op papier zetten en dan gokken dat datgene wat het beste oogde, wel correct zou zijn). Mijn dochter en ik duwen samen op verzenden (altijd een spannend moment) en dan… (bijna) alles rood, zo frustrerend! En dan nog een poging doen om er toch nog iets positiefs van te maken en tegelijkertijd zeggen: “uit fouten kan je leren”. Wat op zo’n moment toch maar wat flauwtjes klinkt…

Aan de andere kant heb ik boeken verslonden, ze konden niet snel genoeg aangevoerd worden. Als ik iets mocht schrijven dat puur uit mijn fantasie ontsproot, stond ik ook als eerste in de rij toen het enthousiasme uitgedeeld werd. Ook verhalen over “de vos Reynaerde” en “Beatrijs” konden mij in vervoering brengen. Heel soms werd er in de les Nederlands toch eens iets ‘outside the box’ gevraagd: zoals drie verschillende betekenissen van een woord ten berde brengen waarvan de rest van de klas moest raden welke de juiste was. Op zo een moment vond ik de les Nederlands opeens wel leuk en heel belangrijk voor mij. Ik was er ook echt goed in (niemand had het juist geraden).

Vergeet niet te zien wat wél goed gaat bij hoogbegaafdheid

Toen ik hierboven aan mijn relaas begon, had ik nog geen enkel idee welke richting dit zou uitgaan, maar nu weet ik eigenlijk wel wat ik jullie wil zeggen. Ik kan zeggen dat mijn dochter en ik van hetzelfde bedje ziek zijn, tegelijkertijd zijn we ook van hetzelfde bedje gezond :-). Ik herken mijzelf ontzettend in haar, met dat verschil dat zij zich focust op de dingen die ze wel kan of beter gezegd de dingen die haar deugd doen. Zij kan écht zeggen: “dat kan ik toch goed, hé.” Ik heb tig keer in mijn leven gezegd: “Ik kan het niet”, of, “Ik heb schrik”. Bij aanvang van deze brief heb ik er mijzelf ook nogmaals op betrapt. Het is een heel hardnekkige oorwurm, maar dan één zonder een schoon melodietje.

Het is zo belangrijk dat we onze kinderen leren te kijken naar wat wel goed gaat en hen daarin versterken. Ik ga er volledig mee akkoord dat school heel belangrijk is, maar het is ook niet alles. Geluk en vreugde enkel van school laten afhangen zou te veel eer geven aan die verdomde dingen die daar soms wat minder gaan. Er is zoveel moois en waardevols daarbuiten dat minstens evenveel van onze aandacht verdient!

Copyright © 2022 Veerle De Leeneer, De Kiemstee – Alle rechten voorbehouden. Niets uit dit artikel mag worden verveelvoudigd, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur. Online delen mag mits vermelding van auteur en link naar dit artikel.