KEI in hoogbegaafdheid

Is lesgeven aan hoogbegaafde kinderen nou echt zo moeilijk? Soms wel, maar meestal niet!

Elke leerkracht is in staat om de meest slimme kinderen op een haalbare, praktische, realistische en nuchtere manier te bedienen. In dit boek neem ik je mee in de stappen die nodig zijn om tot een goede aanpak voor excellente en hoogbegaafde leerlingen te komen.

In dit boek staat de leerkracht in de school om de hoek centraal. Een school voor álle kinderen, met oog voor innovaties en met de wil om de aanpak van excellente en hoogbegaafde kinderen te verbeteren.

Daarnaast hoop ik dat pabo-studeznten enthousiast raken en straks vol ambitie met deze kinderen aan de slag gaan. Met KEI (Kennis, Ervaring, Inzet) kun je goed onderwijs bieden aan hoogbegaafde kinderen!

De auteur

Jan Kuipers is ECHA Specialist in Gifted Education en ruim 20 jaar actief als adviseur op het gebied van talentontwikkeling en hoogbegaafdheid. Hij begeleidt schoolteams en ontwikkelt en verzorgt trainingen en cursussen op dit thema. Hij is nauw betrokken bij de problematiek van hoogbegaafde kinderen die thuiszitten of dreigen thuis te komen zitten. Samen met de ouders en de school helpt hij deze leerlingen in hun ontwikkeling. Hij is tevens auteur van o.a. SIDI3, Levelspel, Levelwerk en De kracht in jezelf. Hij heeft bijdragen geleverd aan het Handboek Hoogbegaafdheid en De Gids.

Recensie

Met dit boek kiest de auteur voor een totaal nieuwe invalshoek. Na jaren begeleiden van scholen kwam Jan Kuipers tot de constatatie dat ondanks het feit dat er een degelijk zorgbeleid voor hoogbegaafden werd uitgewerkt, er na vijf jaar vaak niets meer terug te zien was van de vele inspanningen die hij had gedaan op die school. Vaak wisselt het leerkrachtenteam op zo’n school: iemand die de hele voorbereiding van zo’n zorgtraject heeft mee beleefd gaat met pensioen, een nieuwe leerkracht die van het zorgbeleid helemaal niet op de hoogte is, komt erbij. Als de trekkende kracht achter het hoogbegaafdenbeleid zoals een directie of een zorgcoördinator wegvalt, valt vaak het hele hoogbegaafdenbeleid in duigen.

Daarom gaat de auteur ditmaal uit van de ervaring van de leerkracht zelf. Wat kan je zélf als leerkracht betekenen voor een hoogbegaafde leerling in je klas, zonder daarom meteen te moeten rekenen op een van bovenaf uitgewerkt zorgbeleid? Niet het beleid, maar de leerkracht staat centraal. Wees zelf een ‘KEI’ in het begeleiden van hoogbegaafde leerlingen. De KEI in de titel staat voor Kennis, Ervaring en Inzet en die drie samen zouden voldoende moeten zijn om tot een goede aanpak voor excellente en hoogbegaafde leerlingen te komen.

Het fijne van deze manier van kijken is dat je als leerkracht geen excuus meer hebt: je hebt het zelf in handen! Wacht niet op jouw school, op jouw directie, op jouw zorgcoördinator, maar ga zélf aan de slag met dit boek. Elk hoofdstuk start nog steeds met een stukje ‘beleid’, een stuk tekst wat in een beleidsplan staat beschreven, maar daarna gaat de auteur meteen over tot de ‘praktijk’, een vertaling van het beleid naar hoe je het in de klas kan doen. Het wordt tastbaar en concreet gemaakt met vele praktijkvoorbeelden die heel herkenbaar zijn. De voorbeelden zijn niet zomaar gekozen, maar dienen als uitgangspunt om de aanpak duidelijk te maken.

Het boek bestaat uit drie delen: in het deel Algemeen wordt ingegaan op de kaders van Passend Onderwijs (te vergelijken met inclusief onderwijs en het M-decreet in Vlaanderen) en op klasmanagement; in deel Visie helpt hij de individuele leerkracht om een duidelijke schoolvisie te bepalen rond hoogbegaafdheid; en in deel Uitwerking laat hij jou die visie vertalen naar een aanpak in de klas. In het laatste deel gaat het dus vooral om signaleren, compacten en verrijken. In het allerlaatste hoofdstuk wordt gekeken hoe je die visie en aanpak blijvend kunt maken.